Yeni şiir kitabım Üzüm Dalları,Güneş ve Güz çok yakında satışa çıkacak.
Benim tek derdim; şiir için şiir, insan için şiir, yaşamak için şiir yazmaktı belki de.Bu düşünce beni bazı ipe sapa gelmez hayallere sürükledi istemeden. Daha şiirin ne olduğunu bildiğimden bile emin değildim. Genç yaşlarımda- pek de yaşlı sayılmam aslında- kazandığım Türkiye dereceli şiirlerim de şiir miydi, ya da yazdığım tüm değer görenler ? Belki, belki değil. Her gün bir önceki yazdığımın şiir olmadığını düşünen hayalperest et parçası, beni bilinmeze sürüklüyordu. Ya da Necatigil kulağımın yakınında bağırıyordu sürekli " Nasıl yaşadığımızı farkettiğimiz ölçüde yaşamanın şiirini yazıyoruz." Şimdi mi? Şiiri ucundan yakaladığımı hissediyorum. Tuttum! Sahiden. Gece yarısı aklımda uzanan alabildiğince işe yaramaz düşünceler arasında beliren bir karaltı var. Şiire, şiir yazmak gibi üzerinde gezindiğimiz hayat.
Bu kitap ne adlandırılmış bir edebiyatın ne de belirlenmiş bir kuşağın temsilcisi. Yakıştırılacakların hiçbirini kabul etmeyeceğimi bildiriyorum. Ne görüyorum? Kendi şiirini bulmaya çalışan- ki bulacağına inanan- bir adamın yazdığı sayfalar altında parçalanmış dizeleri, yüksek bir anlam üstünde tamamlayan bütünlük; günümüz dünyasında şiirin içini boşaltıp, poetikayı hiçe sayanların karşısına dikilmiş puntolar.
Üzüm Dalları,Güneş ve Güz'ün tamamına yakınını bir yurt odasında yazdım. Tüm yazdıklarımı aynı defter/kalem/silgi üçlüsüyle yazmam dışında diğer kitapların tanıtımlarında anlatıldığı gibi gözleri büyütecek kadar ilginç bir hikayesi, karşılaştığı sayısız engeller yok ne yazık ki -ne yazık ki-. Sadece bu kitabı elime aldığımda hissettiğim tuhaf bir çekicilik var - ki yanılmam muhtemeldir-.
Okuduktan sonra; yalnızlığın, dibine kadar sokaklarda volta atışını, bir çift göze hissedilebilecek en güçlü aşkı, tüm damarlarınıza uğrayan yaşama sevincini duyumsadığınızı söyleyenlerden olmanız hayalimdir!
Dostlarım, Üzüm Dalları, Güneş ve Güz artık sizindir!
Doğuş Kökarttı
03.07.2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder