Yarın yirmi oluyorum. Bugüne kadar yaptığım en çılgınca eylem bu. Neredeyse 'yüz elli' ye eş benim için. Bu bakımdan artık yaşlı bir adam sayılırım. Ama bu büyük bir sorun değil. Çünkü yol ve üzerindeki hareketim, sonu görme isteğimden beni vazgeçirmiyor. Aksine şimdi, biçimsiz bir heyecan ve delirmenin esaslılığı arasında bir yerdeyim. Ayrıca hepimiz bir yerlerde, belli hızlarla ölüyoruz zaten. Ve unutuyoruz. Geçtiğimiz tüm sokakları, sevdiğimiz kadınları, üzerine bastığımız acıları, bilinçsiz yürüyüşümüzü, gırtlağımızı yırtan kahkahaları unutuyoruz.
Yolu, bugün ayaklarımın tam altında duyuyorum. Sayfaları, mürekkep kokularını, keman telleriyle beraber birazdan kırılacak saati duyuyorum. Nedenini bilmediğim bir veda duygusu koleksiyonun en değerli saati için yükseliyor. Mutluyum.
Saatin geride bıraktıklarıyla beraber tek bildiğim; daha yan yana gelecek sözcüklerin, aşık olunacak kadınların, yazılacak şiirlerin, yapılacak bestelerin ve özlerin dışa vurumunda söylenecek şarkıların olduğu.
Hayatın iliğini emerek, delilik ve coşkularla sen, adınla yaşa 19!
Birazdan dışarı çıkıp gerçek hayatın evi sokaklara şunları yazacağım:
Çıkışlar tutuldu.
Oteller yalnızlığa kapalı.
Her yolda görünen, yürüyenlerin işgali;
beni 'yol'u yaratmaya itiyor.
Bunun için gidiyorum.
Ve aya doğru kollarımı uzatıp, bütün varoluşumla şöyle bağıracağım:
Ölmemek için ne muhteşem bir gece!
Doğuş Kökarttı
20.12.13
22:19
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder